Kuna to niewielki ssak drapieżny, należący do rodziny łasicowatych. Jest to zwierzę o smukłej i zwinnej budowie ciała, które charakteryzuje się wyjątkową elegancją i sprytem. W Polsce spotykamy dwa gatunki kun: kunę leśną (Martes martes) oraz kunę domową (Martes foina). Mimo podobieństw, oba gatunki różnią się nieco wyglądem i zachowaniem.
Budowa ciała i sierści kuny
Kuna ma wydłużone ciało o długości od 40 do 60 cm, z długim, puszystym ogonem, który może stanowić prawie połowę jej długości. Waga kuny wynosi zazwyczaj od 1 do 2 kg. Sierść kuny leśnej jest miękka, gęsta i ma brązowy kolor, często z jaśniejszym, żółtawym odcieniem na piersiach. Kuna domowa różni się od swojej leśnej kuzynki jasnym, białym futrem na piersi (sięgającym od szyi do nóg), które to wyraźnie odróżnia ją od innych gatunków. Futro kuny jest przystosowane do zmiennych warunków atmosferycznych, dzięki czemu świetnie radzi sobie w różnych środowiskach.
Charakterystyczne cechy i zachowanie kuny
Oprócz charakterystycznego wyglądu, kuna wyróżnia się również specyficznymi cechami zachowania. Jest to zwierzę nocne, niezwykle zwinne i szybkie. Posiada ostre pazury i zęby, które wykorzystuje do polowania na drobne ssaki, ptaki, a także owady. Kuna potrafi się wspinać nie tylko po drzewach, ale także dachach budynków czy innych wysoko położonych miejscach. Jej wzrok, słuch i węch są dobrze rozwinięte, co sprawia, że jest skutecznym drapieżnikiem, a jednocześnie trudnym do zauważenia mieszkańcem lasów i ludzkich zabudowań.
